ELINE DE GROOT

Toen ik mijn master in Sociale Psychologie afrondde, kozen de meeste van mijn studiegenoten voor een hun carrières in de lijn met onze studie. Ik keerde echter de academische wereld de rug toe om de spirituele kant van het leven te verkennen, een wereld waar ik totaal geen kennis van had.

Op mijn 23e maakte ik kennis met Reiki en het idee dat liefdevolle aanwezigheid op manieren kan helen die de wetenschap niet kan verklaren. Tien jaar geleden ben ik gestart met het professioneel geven van helingssessies. Iets wat natuurlijk door m'n handen doorstroomt naar het lichaam van de ander. Ook al worstelde ik met mijn onzekerheden over het werken met methoden die wetenschappelijk gezien niet ‘bewezen’ zijn, voelde ik dat ik een pad van waarheid bewandelde. Ik zag helder dat de diepste momenten van heling plaatsvonden wanneer ik het lijden van anderen kon ontmoeten zonder oordeel of inspanning—en de enige manier waarop ik dat kon doen, was via mijn handen, niet via mijn woorden.

Ik begon me te realiseren dat ik de cognitieve benaderen miste in puur de lichaamsgerichte benadering. Dat we veel kunnen ontmoeten in het lichaam, maar als een mentale overtuiging aanhoudt, blokkade terugkomt. En het was pas toen ik in contact kwam met het werken met Delen dat ik een enthousiasme en vertrouwen voelde om 'het hoofd' in m'n sessie ook toe te passen omdat.  Hoe er in de benadering van delen, iemand echt kan worden ontmoet i z'n heelheid. Dat alles waar mag zijn. En vooral met Internal Family Systems, waarbij ik er in de methode een zelfde benadering is verweven als dat wat delingswerk me heeft geleerd; Het ontmoeten van de ander in compassie

​

​

​

​